Alpha9 บทที่1 ตอนที่2 - อีกา
เขตอุตสาหกรรมทิ้งร้าง ซีอาร์นาก ดาวบริวารดาวเสาร์
"ศูนย์เรียกอีกา เป้าหมายกำลังเดินทางไปทางคุณ"
เสียงวิทยุสื่อสารที่ติดอยู่หลังหูดังขึ้นในขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังซุ่มเงียบอยู่บนตึกร้าง4ชั้นซึ่งฉุนไปด้วยกลิ่นสารเคมีบางอย่าง
"ย้ำอีกครั้งอีกา เป้าหมายไปทางคุณแล้ว"เสียงบอกนั้นดังขึ้นอีก
"ทราบแล้วศูนย์ คุณทำผมเสียสมาธินะ"
เจ้าหน้าที่สื่อสารจากศูนย์ปฎิบัติการซึ่งอยู่บนดาวบริวารอีกดวงนึงของดาวเสาร์คิ้วย่นลงด้วยความฉุนแต่ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาจับไหล่เอาไว้เป็นความหมายให้เฉยๆไว้ อีกไม่ถึง4นาทียานพาหนะ1ลำก็เดินทางมาถึงบริเวณลานโล่งระหว่างตึก2ตึก
"เป้าหมาย1มาถึงแล้ว" เขารายงานกลับไปยังศูนย์เมื่อเห็นพาหนะลำที่1จอดนิ่งสนิทและมีชาย2คนก้าวลงมาจากพาหนะลำนั้น
"ทราบแล้ว อีกา เราเองก็เห็น จากกล้องของคุณ" เสียงตอบจากเจ้าหน้าที่สื่อสารรายเดิมเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเยาะหยันดูจะจงใจเอาคืนจากบทสนธนาก่อนหน้านี้
"เห้ โอเปอร์เรเตอร์ จบงานนี้เราไปหาอะไรดื่มกันดีกว่า" ชายคนนั้นตอบกลับพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
"หุบปากแล้วทำหน้าที่ของนายไปคาราสุ" เสียง1ในหลายคนซึ่งกำลังยืนล้อมดูปฎิบัติการนี้อยู่ด้านหลังผ่านจอภาพขนาดใหญ่พูดด้วยเสียงกร้าวแข็ง ไม่นานนักพาหนะอีกคันก็มาจอดมีชายอีก2คนลงมาพูดคุยทักทายกันอยู่ครูหนึ่งชายที่ลงมาจากพาหนะลำที่มาถึงทีหลังก็ยกของลักษณะเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมขึ้นมาส่งให้กับชายอีก2คนซึ่งมาถึงก่อน
"เห็นของแล้วศูนย์ ขอคำยืนยันปฎิบัติการ"
"ลงมือ" เสียงชายคนเดิมกับที่บอกให้คาราสุหุบปากเมื่อสักครู่นี้ตอบอย่างไม่ลังเล
ทันใดนั้นกระสุนจากปลายกระบอก Remington MSR mk21-778ก็พุ่งแหวกอากาศทะลุศีรษะของชายคนนึงที่ยืนหันหลังอยู่และยังพุ่งทะลุหน้าอกของอีกคนซึ่งยืนอยู่ตรงข้าม คาสุมะไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆเขาลั่นกระสุนอีก2นัดและมันก็พุ่งหาเป้าหมายอีก2รายที่เหลืออยู่ ไม่มีปัญหากระสุนเจาะทะลุศีรษะทั้ง2ราย ทั้ง3คนที่โดนยิงเข้าศีรษะตายในทันทีก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวด้วยซ้ำส่วนคนที่โดนเข้าที่หน้าอกทุรนทุรายอยู่ไม่นานก็แน่นิ่งไป
"มิชชั่นคอมพลีท ที่เหลือเป็นหน้าที่ของพวกคุณผมกลับละ เลิกกัน" คาราสุแจ้งให้ศูนย์ทราบแล้วปิดอุปกรณ์สื่อสารไป เสียงพูดคุยแสดงความยินดีกันอยู่ภายในศูนย์ บก.ของปฎิบัติการครั้งนี้
"ไอ้หมอนี่มันเก็บคนได้4คนในเวลาไม่ถึง5วินาที อีกาปีศาจชัดๆ"
"อีกาเจ้าปัญหาละสิไม่ว่า" ชายร่างสันทัดผู้ยืนอยู่ตรงกลางบรรดาเจ้าหน้าที่ทหารหลายรายนึกในใจ "เอาละ ส่งทีมภาคสนามเข้าไปเก็บกวาดและนำของกลับมาที่นี่ทันที" เขาสั่งขึ้น เจ้าหน้าที่โอเปอร์เรเตอร์ทำตามคำสั่งและลุกขึ้นวันทยาหัตถ์ในขณะที่ผู้บังคับบัญชาก้าวออกไปจากห้อง
หลายชั่วโมงต่อมาคาราสุเดินทางกลับมาถึงยังศูนย์ปฎิบัติการร่วมซึ่งอยู่บนดาวบริวารดวงนึงของดาวเสาร์ คาราสุจัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างของเขาเรียบร้อยแล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องพัก เมื่อเข้ามาในห้องคาราสุให้เท้าเขี่ยร่างหนึ่งซึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
"จะนอนไปถึงไหนวะ"
"เมียวอิเองเรอะ เพิ่งกลับมาถึงเหรอเอ็ง" เขาตอบอย่างงัวเงีย
"ก็สักพักละ"
"งานเป็นไงละ อ๊ะ ชั้นไม่ควรถามกับ คาราสุ อีกาผู้ไม่เคยพลาดสินะ"
คนๆนี้คือ วิลเลี่ยม เบรค นายทหารยศร้อยตรีที่น่าจะพูดได้ว่าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของคาราสุทหารพลซุ่มยิงประจำหน่วย Dark Unit ของ UNSOCOM หรือ United Nation Special Operations Command คาราสุหรือชื่อจิงว่า เมียวอิ มินาโตะ ทหารหนุ่มวัย 24 อดีตพลซุ่มยิงของกองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่นก่อนที่จะถูกดึงมาร่วมกับหน่วยปฏิบัติการพิเศษของยูเอ็น เป็นคนที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไม่ว่าจะเป็นฝีมืออันเรียกได้ว่าอันดับ1ในโลกและนิสัยที่โอหังไม่ยอมฟังใครและไม่อยู่ในระเบียบของเขา คาราสุเป็นที่เบื่อหน่ายของผู้บังคับบัญชาแต่ดูเค้าก็จะไม่แยแสนักและหนำซ้ำเค้ายังมีเรื่องวิวาทกับเพื่อนทหารและคนทั่วไปอยู่เสมอ ก็ดูจะมีแต่เบรคคนเดียวที่ดูจะเข้ากับเขาได้และคาราสุก็ไม่เคยที่จะทำอะไรให้บาดหมางกับเพื่อนคนนี้เลย
ปี๊บๆๆ ปี๊บๆ เสียงสัญญานจากอุปกรณ์สื่อของคาราสุดังขึ้นพร้อมข้อความเสียง
"สิบตรี เมียวอิ มินาโตะ กรุณาไปพบท่าน ผบ.หน่วยที่ห้องประชุมด้วยค่ะ" เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่คาราสุจะปิดมัน
"นี่แกโดดประชุมสรุปอีกแล้วเหรอวะ ไปๆ เดี๋ยวก็โดน ผบ.ลงโทษอีกหรอก"
คาราสุถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
"ประชุมเสร็จแล้วไปหาไรกินกัน เดี๋ยวชั้นโทรมาเรียก" แล้วคาราสุก็เดินออกจากห้องพักมุ่งตรงไปยังห้องประชุม
ตามค่า