love at first sight
“คุณไชน์คะวันนี้มีถ่ายหน้าปกนิตยสารตอนเย็นที่สตูดิโอxxนะคะ”
“แล้วใครเป็นตากล้องครั้งนี้หรอคะ”
“คุณตะวันค่ะ”
มุมปากยิ้มยกเล็กน้อย แวบเดียวเท่านั้นก็กลับมาเป็นสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่เคยเป็น แต่ในใจกลับตรงกันข้าม มันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้ขึ้นปกนิตยสารครั้งแรกหรือเพราะได้ยินชื่อ“คุณ”คนนี้กันแน่
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
มันเหมือนผ่านมาไม่นานเลยนะคะคุณตะวัน :-)
5 ปีที่แล้ว
“คุณไชน์คะ”
“…”
“คุณไชน์คะ!”
“คะๆ”
“เปลี่ยนท่าได้แล้วค่ะ”
“ขอโทษค่ะๆ”
หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย ตัวเธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลยแม้แต่งานเดียว ไม่มีเลยจริงๆ แต่เธอแน่ใจว่าไม่ได้เป็นเพราะความตื่นเต้นกับงานของเธออย่างแน่นอน
คงเป็นเพราะคนที่อยู่หลังกล้องทำให้มองจนละสายตาไม่ได้เลยจริงๆ
เธอยิ้มกว้าง การยิ้มครั้งนี้เธอไม่ได้ยิ้มเพราะหน้าที่หรือเพียงยิ้มตอบเป็นมารยาท แต่เป็นการยิ้มให้กับคนที่อยู่หลังกล้อง “คุณทานตะวัน” เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับตากล้องที่อยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กมองตรงเข้าไปยังกลางเลนส์ดั่งได้มองเข้าไปในดวงตาของตากล้อง เป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้จักกับ “รักแรกพบ” อย่างแท้จริง
“พักกอง ทานข้าวได้ครับทุกคน”
ผู้กำกับกล่าวเสียงดังฟังชัด คนตัวเล็กก้มหัวให้กับทีมงานอย่างที่เคย ไม่แปลกใจเลยที่เธอได้รับการชื่นชมจากคนจำนวนมาก
“คุณไชน์ไปทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ”
คนตัวขาวเอ่ยชวนเธอที่ยืนงงอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย ตัวเธอเองเดาว่าเธอก็มีความสนใจในตัวของนางแบบคนนี้อยู่ไม่มากก็น้อยตั้งแต่แรกเห็น
ตัวเล็กแค่นี้น่ารักเท่าโลกเลยนะคะ
“ไปสิคะ ขอบคุณนะคะที่ชวนคุณตะวัน”
“ยินดีค่ะคุณไชน์ แถวนี้ร้านอร่อยๆหายาก”
“ค่ะ”
หัวใจใต้สีหน้าเรียบเฉยของเธอแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เด็กสาวสองคนเดินกันไปอย่างเงียบๆแต่กลับไม่มีความอึดอัดใจเลยแม้แต่น้อย เธอกลับมีความสุขที่ได้เดินข้างตากล้องคนนี้ ทั้งที่ได้พบกันครั้งแรกแต่เหมือนกับว่ารู้จักกันมานานเหลือเกิน
“คุณไชน์เป็นนางแบบมานานแล้วหรอคะ”
“ไม่นานหรอกค่ะ”
“โห แต่เก่งมากเลยนะคะ รูปสวยแทบทุกรูปจริงๆค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ”
หน้าของไชน์ร้อนผ่าวอย่างรวดเร็ว คนตัวขาวที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ต่างกันเหมือนพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองได้พูดความในใจอะไรออกไปอย่างชัดเจนแค่ไหน เราเดินกันไปอย่างเงียบๆเช่นเคยจนเธอคิดอย่างให้ร้านอาหารอยู่ห่างออกไปมากกว่านี้อีกไกลๆ
.
.
.
.
.
.
.
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะคุณตะวัน”
“พี่ตะวันค่ะ”
“คะ?”
“อยู่นอกเวลางานแล้ว เรียกพี่ตะวันก็ได้นะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะพี่ตะวัน”
“ด้วยความยินดีเลยค่ะน้องไชน์ :-)”
คนตัวขาวยิ้มกว้างก่อนจะปิดหน้าต่างข้างคนขับอย่างช้าๆ ไชน์มองรถที่ขับออกไปห่างจากตัวเธอออกไปเรื่อยๆ เธอนึกเสียใจที่ไม่ได้ขอช่องทางติดต่ออะไรของตากล้องไว้เลย แต่อีกใจเธอก็ดีใจมากเช่นกัน ได้แต่ภาวนาว่าครั้งหน้าจะได้เจอกันอีกครั้งและความรู้สึกของเธอจะยังไม่แปรเปลี่ยนไป
เราจะรอคุณเสมอนะคะไม่ว่าผ่านไปกี่เดือน
รักแรกพบครั้งแรกของเรา
พี่ตะวัน :-)
แฮร่ มาสั้นๆแค่นี้ก่อนนะคะ
ไม่ได้แต่งฟิคมานานอยากเคาะฝุ่นนิดหน่อยน่ะค่ะ ;-;
ชอบหรือไม่ชอบยังไงบอกกันได้เลยนะคะ
:-)
มันดีมากค่ะฮือออ สั้นๆแต่เป็นเขินมาก พี่ตะวันน