love at first sight “คุณไชน์คะวันนี้มีถ่ายหน้าปกนิตยสารตอนเย็นที่สตูดิโอxxนะคะ” “แล้วใครเป็นตากล้องครั้งนี้หรอคะ” “คุณตะวันค่ะ” มุมปากยิ้มยกเล็กน้อย แวบเดียวเท่านั้นก็กลับมาเป็นสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่เคยเป็น แต่ในใจกลับตรงกันข้าม มันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้ขึ้นปกนิตยสารครั้งแรกหรือเพราะได้ยินชื่อ“คุณ”คนนี้กันแน่ “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” มันเหมือนผ่านมาไม่นานเลยนะคะคุณตะวัน :-) 5 ปีที่แล้ว “คุณไชน์คะ” “…” “คุณไชน์คะ!” “คะๆ” “เปลี่ยนท่าได้แล้วค่ะ” “ขอโทษค่ะๆ” หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย ตัวเธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลยแม้แต่งานเดียว ไม่มีเลยจริงๆ แต่เธอแน่ใจว่าไม่ได้เป็นเพราะความตื่นเต้นกับงานของเธออย่างแน่นอน คงเป็นเพราะคนที่อยู่หลังกล้องทำให้มองจนละสายตาไม่ได้เลยจริงๆ เธอยิ้มกว้าง การยิ้มครั้งนี้เธอไม่ได้ยิ้มเพราะหน้าที่หรือเพียงยิ้มตอบเป็นมารยาท แต่เป็นการยิ้มให้กับคนที่อยู่หลังกล้อง “คุณทานตะวัน” เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้เกี่ยวกับตากล้องที่อยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กมองตรงเข้าไปยังกลางเลนส์ดั่งได้มองเข้าไปในดวงตาของตากล้อง เป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้จักกับ “รักแรกพบ” อย่างแท้จริง “พักกอง ทานข้าวได้ครับทุกคน” ผู้กำกับกล่าวเสียงดังฟังชัด คนตัวเล็กก้มหัวให้กับทีมงานอย่างที่เคย ไม่แปลกใจเลยที่เธอได้รับการชื่นชมจากคนจำนวนมาก “คุณไชน์ไปทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ” คนตัวขาวเอ่ยชวนเธอที่ยืนงงอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย ตัวเธอเองเดาว่าเธอก็มีความสนใจในตัวของนางแบบคนนี้อยู่ไม่มากก็น้อยตั้งแต่แรกเห็น ตัวเล็กแค่นี้น่ารักเท่าโลกเลยนะคะ “ไปสิคะ ขอบคุณนะคะที่ชวนคุณตะวัน” “ยินดีค่ะคุณไชน์ แถวนี้ร้านอร่อยๆหายาก” “ค่ะ” หัวใจใต้สีหน้าเรียบเฉยของเธอแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เด็กสาวสองคนเดินกันไปอย่างเงียบๆแต่กลับไม่มีความอึดอัดใจเลยแม้แต่น้อย เธอกลับมีความสุขที่ได้เดินข้างตากล้องคนนี้ ทั้งที่ได้พบกันครั้งแรกแต่เหมือนกับว่ารู้จักกันมานานเหลือเกิน “คุณไชน์เป็นนางแบบมานานแล้วหรอคะ” “ไม่นานหรอกค่ะ” “โห แต่เก่งมากเลยนะคะ รูปสวยแทบทุกรูปจริงๆค่ะ” “ขอบคุณนะคะ” หน้าของไชน์ร้อนผ่าวอย่างรวดเร็ว คนตัวขาวที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ต่างกันเหมือนพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองได้พูดความในใจอะไรออกไปอย่างชัดเจนแค่ไหน เราเดินกันไปอย่างเงียบๆเช่นเคยจนเธอคิดอย่างให้ร้านอาหารอยู่ห่างออกไปมากกว่านี้อีกไกลๆ . . . . . . . “ขอบคุณที่มาส่งนะคะคุณตะวัน” “พี่ตะวันค่ะ” “คะ?” “อยู่นอกเวลางานแล้ว เรียกพี่ตะวันก็ได้นะคะ” “ค่ะ ขอบคุณจริงๆนะคะพี่ตะวัน” “ด้วยความยินดีเลยค่ะน้องไชน์ :-)” คนตัวขาวยิ้มกว้างก่อนจะปิดหน้าต่างข้างคนขับอย่างช้าๆ ไชน์มองรถที่ขับออกไปห่างจากตัวเธอออกไปเรื่อยๆ เธอนึกเสียใจที่ไม่ได้ขอช่องทางติดต่ออะไรของตากล้องไว้เลย แต่อีกใจเธอก็ดีใจมากเช่นกัน ได้แต่ภาวนาว่าครั้งหน้าจะได้เจอกันอีกครั้งและความรู้สึกของเธอจะยังไม่แปรเปลี่ยนไป เราจะรอคุณเสมอนะคะไม่ว่าผ่านไปกี่เดือน รักแรกพบครั้งแรกของเรา พี่ตะวัน :-) แฮร่ มาสั้นๆแค่นี้ก่อนนะคะ ไม่ได้แต่งฟิคมานานอยากเคาะฝุ่นนิดหน่อยน่ะค่ะ ;-; ชอบหรือไม่ชอบยังไงบอกกันได้เลยนะคะ :-)