เป็นบรรยายสั้นๆ ในจอยนะคะ❤️ #คนสุดท้ายจื่อจี

Lastone | MakingLove

เสียงเคาะประตูเบาๆ ทำให้เจ้าของห้องหลุดยิ้มอย่างไม่รู้ตัว

"คิดถึง"

ยังไม่ทันที่บานประตูหนาจะแง้มสุด เสียงนุ่มลึกก็ดังขึ้น

"เล่นใหญ่จริงๆ"

ดวงตากลมโตจ้องมองจื่อวี และส่ายหัวน้อยๆให้กับท่าทางแอคติ้งเล่นใหญ่ซะเหลือเกินของคนตรงหน้า

"เดี๋ยวจะเล่นใหญ่กว่านี้อีก"

จื่อวีช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นลอยลิ่ว ขึ้นอ้อมกอด

"ไอ้บ้า เล่นอะไรเนี่ย บ้า เด็กบ้า คนบ้า ปล่อยๆๆๆ ปล่อย โอ้ยยยย เด็กบ้าปล่อย!!!" เสียงแผดแว๊ดดังขึ้นทั่วห้อง ความจีฮโย ร้องลั่นด่าไม่หยุด แต่มือคู่น้อยก็คล้องคอจื่อวีขึ้น อย่างอัตโนมัติ

"ก็ คิดถึง" เสียงใสๆอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวเลยสักนิด ที่โดนคนตัวเล็กในอ้อมกอด พ่นภาษาด่า ที่เขาคิดว่ามันน่ารัก และโคตรจะน่ารัก 'คนบ้า' เป็นคำด่าที่น่ารักมากๆของหล่อน

"คิดถึงไง คิดถึง" ยิ่งคนตัวเล็กดิ้นแรงเขาก็ยิ่งกอดแรง แต่วงแขนอบอุ่นก็ระมัดระวังและทะนุถนอมคนตัวเล็กไม่ให้หลุดจากอ้อมกอดเป็นอย่างดี และวางตัวหล่อนลงบนเตียงหนานุ่ม

"จะทำอะไรหะ จะทำอะไร จะทำอะไร จะทำอะร๊ายยยยยย" จีฮโยยิ้มเขินใบหน้าขึ้นสีแดงฉ่าด้วยความเขิน

"ก็เค้าคิดถึง"

จื่อวียกคางขึ้นคลอเคลียไหล่มน และยกมือขึ้นกอดร่างน้อยๆจากด้านหลัง

และกดจมูกที่ไหล่มนสูดดมกลิ่นคนรัก กลิ่นคนรักที่หอมหวนกว่าน้ำหอมชนิดใดในโลก

"หอมจัง" ปลายจมูกเล่นซุกซนหอมย้ำๆไปทั่วไหล่มน

"หอมอะไร ไอ้บ้า" จีฮโยใจสั่นไม่เป็นจังหวะ หัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ

"คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึงนะ"

เสียงแผ่วเบากระซิบที่ข้างหู และกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น

"เออ รู้แล้วหน่า ปล่อยได้แล้วมั้ง"

คนตัวเล็กยกมือน้อยๆ แกะมือบางของจื่อวีที่ประสานตัวอยู่

"ไม่ ไม่ ไม่"

"ไม่!!!"

"ไม่ปล่อย เค้าจะกอดเตี้ย" จื่อวีกอดแน่นขึ้นไปอีกและลดวงแขนต่ำลงไปถึงเอวเล็กที่คอดได้รูปสวยแสนเย้ายวน

"โอ้ยยย ปล่อยๆๆ จะกอดไรนักเนี่ย เด็กบ้า" ความจีฮโย ยังบ่นไม่หยุดและมือน้อยก็เกาะแกะมือจื่อวีไม่ปล่อย

"ไม่ปล่อย ไม่ปล่อย ไม่ ไม่ ไม่"

"เค้าจะกอดเตี้ย กอดเตี้ย กอดเตี้ย กอด กอด กอดๆๆๆ" จื่อวีกอดรัดเอวเล็กของจีฮโยไม่ปล่อย อีกฝ่ายก็ดิ้นจนเผลอไผ จนร่างเล็กตกไปอยู่บนตักของจื่อวีอย่างไม่เป็นท่า

"โอ้ยยยยยย ปล่อยยย จะกอดอะไรเนี่ย เด็กบ้าาาาาา" เสียงโวยวายแผดดังและหมดหนทางจะดิ้นรั้นจากอ้อมกอด

"ก็เค้าคิดถึงเตี้ยนี่" คนตัวสูงยังลอยหน้าลอยตาและไม่มีท่าทีจะปล่อยคนในอ้อมกอด

"คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง"

"คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"

"คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"

"เออ รู้แล้วน่า เด็กบ้า!" จีฮโยยกปลายนิ้วจิ้มจมูกจื่อวี

"เล่นใหญ่จริ๊งๆเล๊ย"

"และรู้เปล่า คนคิดถึงกัน เขาทำไร"

ดวงตาสวยคมของจื่อวีหรี่ลงและจ้องมองจีฮโย และค่อยๆฉีกยิ้มกว้าง

"โอ้ยยยย ไม่รู้เว้ย ไม่รู้ ไอ้บ้านี่ มายิ้มอะไรแบบนี้ ไอ้บ้าๆๆ ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า" จีฮโยม้วนเขิน ยกมือน้อยฟาดแขนจื่อวีไม่หยุด

"ฮ่าๆๆๆ เตี้ยนี่ตลกอ่ะ ดูหน้าดิ แดงหมดแล้ว ฮ่าๆๆ" คนตัวสูงหัวเราะยิ้มให้กับท่าทางขัดเขินของแฟนสาว

"คิดถึงมากๆ ก็ต้องกอดแน่นๆแบบนี้แบบนี้" จื่อวีคว้ากอดร่างบางให้แน่นขึ้น

"และถ้ารักมากๆอ่ะ ต้องทำยังไง?" เสียงไร้เดียงสาจากคนตัวเล็กเอ่ยถาม

"เอ? ถ้ารักมากๆ ต้องทำยังไงดีน้า ทำไงดี"

"ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดีน้าาาา"

จื่อวีอมยิ้มจนเห็นลักยิ้มที่มุมปาก พลางยกมือประคองหน้าจีฮโย

"อยากรู้มากป่ะ"

"อื้อ"

จีฮโยยักตาขึ้น และสั่นหัวน้อยๆด้วยความอยากรู้

"ไหนหอมแก้มเค้าที เดี๋ยวบอก" จื่อวียักยิ้มและยื่นหน้าให้

"หน็อย!!!!"

ฝามือน้อยๆของจีฮโยตบเข้าไปที่แก้มจื่อวีเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้

"โหววววว เตี้ยอ่ะ งี้ต้องตบจูบดิ ตามฉบับหนังไทยเลยอ่ะ" จื่อวีลูบแก้มตัวเองปรอยๆ

"ก็ใครใช้ให้กวนตีนล่ะ"

คนตัวเล็กทำหน้าบึ้ง ปากจู๋ อย่างงอแง หล่อนจะรู้ตัวไหมนะ ว่าท่าทางอย่างนี้ของหล่อนมันน่ารักมาก มากซะจนจื่อวีอยากเก็บไว้ดูคนเดียว

"รักมากๆต้องทำไง? จริงๆแล้วเค้าต้องถามกลับนะ ว่ารักของเตี้ยคืออะไร" จื่อวีเอียงคอน้อยๆถามคนตัวเล็กบนตัก

"ไม่รู้ ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ต้องมาถาม ไม่ต้อง ไม่ต้อง ไม่ต้อง!" จีฮโยหน้ายู่ เบ้ปากอย่างงอแง

"เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าความรัก ที่คนเขาเรียกกัน คืออะไร" จื่อวียกมือขึ้นทัดผมให้คนตัวเล็ก และมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย

"แต่ความรักสำหรับเค้า คือ......................................"

"คือ............."

"คือ......มือทั้งสองข้างนี้ มีไว้กอดเตี้ย"

จื่อวียกตัวจีฮโยลงตัก และวางจีฮโยลงบนเตียงหนานุ่ม

"ดวงตาคู่นี้ มีไว้มองเตี้ย"

จื่อวีเลื่อนสายตาเข้าหาใบหน้าจีฮโยช้าๆ

"จมูกอันนี้ มีไว้หอมเตี้ย"

และกดจมูกลงที่หน้าผาก เลื่อนลงมาที่เปลือกตา แก้มซ้ายและแก้มขวา

"ส่วนปากอันนี้...."

จื่อวียกยิ้ม จนเผยลักยิ้มที่มุมปาก

"ปากอันนี้"

"ปากอันนี้......"

"มีไว้......"

"มีไว้....."

"บอกรักเตี้ย"

"รัก"

"รัก

"รัก"

"รักนะคะเตี้ย" เสียงใสๆกระซิบที่ข้างหู

"อื้อ....ได้ยินแล้ว" จีฮโยยกยิ้มและกัดริมฝีปากล่างด้วยความเขิน

"แล้วก็มีไว้...."

จื่อวีเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จีฮโย ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น และใกล้ขึ้น

จนสันปลายจมูกเข้าหากัน ลมหายใจร้อนๆแผ่วเบา จนได้ยินเสียงหายใจ จีฮโยคลี่ยิ้มระบายด้วยความขัดเขิน จื่อวีขยับใบหน้าจรดชนปลายจมูก กดจมูกลงที่แก้มย้ำๆ และยิ้มน้อยๆ

"ปากอันนี้ มีไว้ให้เตี้ยคนเดียว"

จื่อวีโน้มใบหน้าเข้ากดริมฝีปากนุ่ม ลมหายใจร้อนๆของหล่อน ตอบสนองกลับ จื่อวีขบเม้นริมฝีปากบนลากลงริมฝีปากล่างอวบอิ่ม ควานหาความหวานจากโพรงปาก และชอนไชลิ้นเล็กๆเข้าคลอเคลีย ลมหายใจร้อนๆกับริมฝีปากนุ่มผสมขบกัน อย่างดูดดื่มกดขยี้ย้ำซ้ำๆกันราวกลับจะดูดกลืนความหวานกันให้แหลกกันไปข้าง ยิ่งอุณหภูมิในร่างกายร้อน คนทั้งคู่ก็ยิ่งบดขยี้กันแรงขึ้น แรงขึ้น จนจีฮโยส่งเสียงในลำคอด้วยความเสียวซ่าน

"อ๊ะ....อ๊า......"

จื่อวีทาบทับริมฝีปากบนเม้มขบนวดคลึงลงมาที่กลีบปากล่าง และขบเม้มขยี้ริมฝีปากอิ่ม จนร่างกายจีฮโยอ่อนระทวยฝ่ามือน้อยยกมือขึ้นขย้ำคอเสื้อจื่อวี จื่อวีบรรจงจูบอีกครั้งและอีกครั้ง หล่อนเข้าไปหาความหวานอย่างไม่รู้จักอิ่มเอม จนคนตัวเล็กร่างกายบิดงอด้วยความเสียว

"จะ...จื่...อ ..." เสียงที่ฟังไม่ได้ศัพท์ถูกปิดเสียงด้วยริมฝีปากนุ่ม คนตัวสูงเอาแต่ใจ ครอบครองริมฝีปากนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จื่อวีขบเม้มริมฝีปากอิ่มควานหาความหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใช้ลิ้นร้อนหยอกเย้าโพรงปาก บดขยี้ริมฝีปากจีฮโยจนหล่อนร้องครางไม่เป็นภาษาร่างกายบิดงอด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งจูบตอบรับไม่เป็นภาษาของคนตัวเล็ก ทำให้จื่อวีแทบคลั่ง....

และถอนจูบออกอย่างช้าๆ

เสียงลมหายใจหอบกระเซ่า ของคนตัวเล็กค่อยๆถี่ลง และหลับตาพริ้มลงช้าๆ

คนตัวสูงจูบที่หน้าผาก เลื่อนลงมากดจมูกที่แก้มทั้งสองข้าง และจูบลงเบาๆที่ริมฝีปากแดงช่ำเมืิ่อครู่ที่พึ่งรับศึกหนักไป

"นี่แหละ ความรักของเค้า ที่มอบให้เตี้ย ทั้งหมดนี่ ให้เตี้ยคนเดียวนะ"

จีฮโยคลี่ยิ้มบางๆ หลับตาพริ้มในอ้อมกอดอุ่นของจื่อวี และกระซิบเบาๆ

"รักเหมือนกัน เจ้าเด็กบ้า"

"อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย" คนตัวสูงเงี่ยหูฟังด้วยรอยยิ้ม

"ไม่รู้ หลับแล้ว" จีฮโย ยกยิ้มหวาน พลางหลับตาปี๋ม้วนตัวเข้ากอดจื่อวี

จื่อวีหลับตาลงเบาๆและกอดคนรัก อ้อมกอดนี้ มันอุ่นจริงๆ ยิ่งกว่าผ้าห่มผืนไหน บนโลกนี้เลย อ้อมกอดคนที่เรารัก อ้อมกอดของจีฮโย

ผู้หญิงที่เป็นที่รักของจื่อวี